دعای برای فرج

بحث این جلسه در مورد ادعیه مهدوی بود.

که به دو دسته تقسیم میشند: یکی اون دعاهایی که ائمه معصومین (علیهم السلام) برای امام مهدی (علیه السلام) داشتند. که این دعاها رو میشه در کتاب " مکیال المکارم/ ج2" دید.

و دسته دوم هم اون دعاهایی که از ناحیه وجود مقدس حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) آمده. که این دسته رو هم میشه در کتاب شریف صحیفه مهدیه/ عیسی اهری و صحیفه مهدیه/ جواد قیومی اصفهانی دید.

و البته آقای مجتهدی سیستانی هر دو دسته دعا رو در یک جلد صحیفه مهدیه آوردند.

در میان فرمایشات استاد در کلاس، یکی بدجوری دلمو لرزوند:

" دعا، خواستن است، نه خواندن!

و اعمال ما نشان دهنده خواسته های ماست. عمل، ترجمان قلب ماست. مثلا: کسیکه می گوید خدایا کسی به من ظلم نکند.

اما خودش در اجتماع، ظلم کند. این یعنی خدایا! ظلم خوب است و من به دیگران ظلم می کنم و دیگران هم به من ظلم کنند."

رفتم تو خیالات، این همه برا فرج به زبان دعا می کنیم.....

به عمل چی؟ آیا ترجمه اعمالی که ما انجام میدیم، دعا برای فرج میشه؟؟

پس چیکار کنیم؟ یعنی دیگه به زبان هم دعا نکنیم؟؟

اگه دقت کنیم اهل بیت، چگونه خواستن رو به ما یاد دادند.

اون بزرگواران به ما یاد دادند که چگونه بخواهیم و چی بخواهیم؟

تا کوچیک بودیم، خواسته های ما هم از خدا کوچیک بود، شکلات، بستنی و ....

میگن هر کسی از خدا بیشتر بخواد معلومه معرفتش هم بیشتره.

ببینیم معصومین (علیهم السلام) چطوری خواستند، ما هم همون طور بخواهیم.

در کتاب مکیال المکارم داریم که چه دعاهایی رو در مورد امام مهدی (ع) می کردند. می تونیم اون دعاها رو به زبان داشته باشیم. و در اعمال هم سیره ائمه رو پیش بگیریم. تا جاییکه می تونیم اون بزرگواران رو الگوی خودمون قرار بدیم. انشالله که ترجمان اعمال ما هم دعای فرج مولامان باشد.

دست به دعا برآریم و عاجزانه بخوانیم:

خدایا! به ما بهشتی عطا بفرما که با او همراهی امام مهدی (عج) باشد.