شرایط و علایم ظهور ۵

سلام همراهان خوبم

این پست دیگه آخرین بخش از نشانه های ظهوره.

اگه سوالاتی هم هست تو همین پست بنویسید. ان شاءالله بتونم پاسخگو باشم.

د) صیحه آسمانی:

یکی دیگه از نشانه هایی که حتما پیش از ظهور اتفاق میفته، همین صیحه آسمانیه. طبق بعضی از روایات، این ندای آسمانی ندای جبرئیل (ع) است. این ندا در واقع به نوعی همه مردم جهان رو از ظهور امام مهدی (ع) آگاه می کنه. این ندا توی ماه رمضان شنیده میشه. اون چیزی که از روایات در مورد این صیحه برمیاد اینه که:

1- وقوع آن بشارت ظهور را به همراه خواهد داشت و به گونه‌ای خواهد بود که مردم را متوجه ظهور خواهد کرد.

2- محتوا و مضمون دعوت، بیان حقانیت و ظهور دادگستر الهی، حضرت مهدی (ع) خواهد بود به گونه‌ای که مردم به درستی آن را درک کرده و متوجه آن می‌شوند که وی همان موعود و منجی حقیقی می‌باشد.

امام باقر (ع) می‌فرمایند:

«ندا کننده‌ای از آسمان، نام قائم را ندا می‌کند. پس هر که در شرق و غرب است، آن را می‌شنود. از وحشت این صدا، خوابیده‌ها بیدار، ایستادگان نشسته و نشستگان بر دو پای خویش می‌ایستند. رحمت خدا بر کسی که از این صدا عبرت گیرد و ندای وی را اجابت کند، زیرا صدای نخست صدای جبرئیل روح الأمین است.»1

همچنین امام صادق (ع) می‌فرمایند:

«هرگاه گوینده‌ای از آسمان صدا بزند که حق با اولاد محمد (ص) است، آن هنگام، ظهور مهدی (ع) بر سر زبان‌ها می‌افتد، به گونه‌ای که غیر از او یاد نمی‌کنند.»2

اما محتوای این ندای آسمانی چیه؟

روایات متعددی داریم از جمله:

امام صادق (ع) در این‌باره فرمودند: " ندا دهنده ای از آسمان به نام قائم (ع) و نام پاک پدرش آواز می دهد." 3

ه)قتل نفس زکیه:

نفس زکیه به معنای شخصی است که  به رشد و کمال رسیده یا انسان پاک و بی‌گناهی است که قتلی مرتکب نشده. در قرآن کریم حضرت موسی (ع) در
اعتراض به کار حضرت خضر (ع) می‌فرمایند: «آیا جان پاکی را بی‌آن‌که قتلی انجام داده باشد، می‌کشی»4

مقصود از قتل نفس زکیه این است که اندکی پیش از قیام امام مهدی (ع)، شخصیت برجسته یا بی‌گناهی به دست مخالفان حضرت کشته می‌شود. زمان این رخداد بر اساس بعضی از روایات پانزده شب پیش از قیام امام مهدی (ع) است.

امام صادق (ع) در این‌باره فرمودند: «بین قیام قائم آل محمد (ص) و کشته شدن نفس زکیه تنها پانزده شب فاصله است.»5

1. غیبت نعمانی، ص 254
2. تاریخ مابعد الظهور، ص 186
3. تاریخ ما بعد الظهور، ص 187
4. کهف/ 74
5. کمال الدین، ج2، ص 554