با فاطمه برای داوری مسابقات نماز دانش آموزی رفته بودیم.
فاطمه داور سخت گیری هست. مقام آوردن توی مسابقاتی که اون داوری می کنه خیلی سخته. امسال فرم داوری مسابقات نماز هم سخت تر شده بود. فرم رو که دیدم گفتم بیچاره بچه ها! هیچ کدوم نمره نمیارند.
نمی خوام شکایت کنم از این که وضعیت نماز توی مدارس ما خیلی بده و حتی بین دانش آموزامون، نماز خوندن جایگاهی نداره. نمی خوام بگم یه دختر سوم دبیرستانی که سال هاست به سن تکلیف رسیده و منتخب مدارس هستش حالا چقدر ایراد و اشکال توی نمازخوندنش هست. نه! نمی خوام اینها رو بگم.
برعکس می خوام از خودمون بگم. از نمازایی که می خونیم و اینکه چجوری می خونیم!
فاطمه بهم گفت: دلت می خواست تو هم بین این بچه ها مسابقه می دادی؟
گفتم: اگه داور تو باشی، نه! عمرا قبول شم.
گفت: اگه داور خدا باشه چی؟
سوال عجیبی بود. ذهنمو بهم ریخت. دیدم راست می گه. من هر روز دارم توی این مسابقه شرکت می کنم و داور هم خداست. به فاطمه گفتم: به نظرت خدا هم تو داوریش مثل تو سخت گیری می کنه؟
فاطمه گفت: نمی دونم. شاید نه. شاید هم بیشتر از من!
شاید هم بیشتر از فاطمه؟
از اون روز تا الان همش اون فرم مسابقات جلو چشمامه. کاشکی بتونیم نمازمونو جوری بخونیم که مقام بیاریم!
آقا! نگاهت سوی آهوهاست می دانم!
دستان پاکت مثل من تنهاست می دانم!
آقا! اگر تو بر نمی گردی دلیل آن
در دست های پرگناه ماست، می دانم!
دیروز بعد از تموم شدن کلاس و دعای آخر، یکی از خانوما اومد جلو و پرسید:
آیا امام زمان ازدواج کرده؟
همین که اسم ازدواج اومد همه خانمهای کلاس جمع شدند و گفتند: این سوال همه ماست. واقعا امام، زن و بچه داره یا نه؟
برام جالب بود. گفتم:
راستش دو نظریه وجود داره در این مورد. نظریه اول میگه: پیامبر (صلوات الله علیه) فرمودند: " النکاح سنتی". پس امام زمان (علیه السلام) هم برای اینکه از سنت پیامبر پیروی کند، باید ازدواج کرده باشد.
اما گروهی از علما به این نظریه پاسخ دادند و گفته اند: امام زمان (علیه السلام) بیش از هزار سال زندگی کرده اند و هزاران سال دیگه هم عمر می کنند. و نیازی نیست که حتما در سال های اولیه عمرشون ازدواج کرده باشند. پس ممکن است تا به حال ازدواج نکرده باشند و بعد از ظهور ازدواج کنند.
اما نظریه دوم میگه: امام (علیه السلام) بیش از هزار سال زندگی کرده اند، پس با هر زنی که ازدواج کرده باشند باید اون زن هم همین قدر سن داشته باشد! از طرفی اگر امام در سنین مرسوم ازدواج، یعنی بیست سی سالگی ازدواج کرده باشند تا حالا باید صد بار ازدواج کرده باشند و هر بار هم چند تا بچه و نوه نتیجه و این ها داشته باشند، که این با مسئله اختفای حضرت در تضاد هست. یعنی چطور میشه تضمین کرد که از بین این همه بچه و نوه و نتیجه حتی یکی از اینها پیدا نشه که محل زندگی حضرت رو لو بده؟
البته آخرش به این خانومها گفتم سعی کنید وارد این مسائل که فرع هستند نشید. حالا چه فرقی می کنه که ما بدونیم حضرت مجردند یا متاهل؟ ما باید وظایف شیعگیمونو انجام بدیم.
یکی از خانوما گفت: اتفاقا من فکر می کنم بهتره بدونیم. چون مثلا اگه ما بدونیم که حضرت ازدواج نکرده اند، دیگه هر زنی که بیاد و ادعا کنه که همسر امام زمان ( علیه السلام) هست ما باور نمی کنیم.
گفتم: مگه از کسی هم تا حالا این ادعا رو شنیدید؟
گفتند: تو مجالس خانگی توی شهر خودمون هستند صاحب مجلس هایی که سر سفره یه بشقاب اضافه میزارند و اونجا هیچ کی نمیشینه و میگن جای امام هست!!!
به امید روزی که همه این گونه مجالس انحرافی تعطیل بشند.