سلام همراهان خوبم
این پست دیگه آخرین بخش از نشانه های ظهوره.
اگه سوالاتی هم هست تو همین پست بنویسید. ان شاءالله بتونم پاسخگو باشم.
د) صیحه آسمانی:
یکی دیگه از نشانه هایی که حتما پیش از ظهور اتفاق میفته، همین صیحه آسمانیه. طبق بعضی از روایات، این ندای آسمانی ندای جبرئیل (ع) است. این ندا در واقع به نوعی همه مردم جهان رو از ظهور امام مهدی (ع) آگاه می کنه. این ندا توی ماه رمضان شنیده میشه. اون چیزی که از روایات در مورد این صیحه برمیاد اینه که:
1- وقوع آن بشارت ظهور را به همراه خواهد داشت و به گونه‌ای خواهد بود که مردم را متوجه ظهور خواهد کرد.
2- محتوا و مضمون دعوت، بیان حقانیت و ظهور دادگستر الهی، حضرت مهدی (ع) خواهد بود به گونه‌ای که مردم به درستی آن را درک کرده و متوجه آن می‌شوند که وی همان موعود و منجی حقیقی می‌باشد.
امام باقر (ع) می‌فرمایند:
«ندا کننده‌ای از آسمان، نام قائم را ندا می‌کند. پس هر که در شرق و غرب است، آن را می‌شنود. از وحشت این صدا، خوابیده‌ها بیدار، ایستادگان نشسته و نشستگان بر دو پای خویش می‌ایستند. رحمت خدا بر کسی که از این صدا عبرت گیرد و ندای وی را اجابت کند، زیرا صدای نخست صدای جبرئیل روح الأمین است.»1
همچنین امام صادق (ع) می‌فرمایند:
«هرگاه گوینده‌ای از آسمان صدا بزند که حق با اولاد محمد (ص) است، آن هنگام، ظهور مهدی (ع) بر سر زبان‌ها می‌افتد، به گونه‌ای که غیر از او یاد نمی‌کنند.»2
اما محتوای این ندای آسمانی چیه؟
روایات متعددی داریم از جمله:
امام صادق (ع) در این‌باره فرمودند: " ندا دهنده ای از آسمان به نام قائم (ع) و نام پاک پدرش آواز می دهد." 3
ه)قتل نفس زکیه:
نفس زکیه به معنای شخصی است که به رشد و کمال رسیده یا انسان پاک و بی‌گناهی است که قتلی مرتکب نشده. در قرآن کریم حضرت موسی (ع) در
اعتراض به کار حضرت خضر (ع) می‌فرمایند: «آیا جان پاکی را بی‌آن‌که قتلی انجام داده باشد، می‌کشی»4
مقصود از قتل نفس زکیه این است که اندکی پیش از قیام امام مهدی (ع)، شخصیت برجسته یا بی‌گناهی به دست مخالفان حضرت کشته می‌شود. زمان این رخداد بر اساس بعضی از روایات پانزده شب پیش از قیام امام مهدی (ع) است.
امام صادق (ع) در این‌باره فرمودند: «بین قیام قائم آل محمد (ص) و کشته شدن نفس زکیه تنها پانزده شب فاصله است.»5
سلام
و اما توضیح مختصری درباره نشانه های حتمی:
الف) خروج سفیانی:
سفیانی مردی از نسل ابوسفیان است که اندکی پیش از ظهور از سرزمین شام قیام می‌کند. امام صادق (ع) در توصیف او می‌فرمایند: «اگر سفیانی را ببینی، پلیدترین مردم رامشاهده کرده‌ای.»1
آغاز قیام او در ماه رجب است. وی پس از تصرف شام و مناطق اطراف آن به عراق حمله می‌کند در آن‌جا به کشتار گسترده‌ای دست می‌زند و با دشمنان خود به شکل فجیعی رفتار می‌کند. او لشگری را برای مقابله با حضرت مهدی (ع) به حجاز می‌فرستد که لشگرش در منطقه‌ی بیدا فرو می‌رود و همه‌ی لشگریانش نابود می‌گردند. حکومت او به گونه‌ای است که شیعیان و انسان‌های درست کردار از حاکمیت وی در رنج و عذاب هستند.2 براساس بعضی روایات، از خروج تا کشته شدن او پانزده ماه به طول می‌انجامد.
خسف بیدا:
خسف به معنای فرو رفتن است و بیدا منطقه‌ای میان مکه و مدینه است. مقصود از خسف بیدا این است که سفیانی برای مقابله با امام مهدی (ع) لشکری به سمت مکه روانه می‌کند. هنگامی که لشکر او به منطقه‌ی بیدا می‌رسد، به صورتی معجزه آسا در زمین فرو می‌رود.
امام باقر (ع) در این‌باره فرموده‌اند: «به فرمانده سپاه سفیانی خبر می‌رسد که مهدی (ع) به سوی مکه رفته است، پس لشکری در پی او روانه می‌کند ... چون لشکر سفیانی به سرزمین بیدا رسید، ندا دهنده‌ای از آسمان آواز می‌دهد: ای سرزمین بیدا، آنان را نابود کن. پس آن سرزمین لشکر را در خود فرو می‌برد.»3
امام علی (ع) نیز در تفسیر آیه 51 سوره سبا می‌فرمایند: «در آستانه‌ی ظهور قائم ما مهدی (ع)، سفیانی خروج می‌کند ... سپاه وی به سوی مدینه حرکت می‌کند و چون به سرزمین بیداء می‌رسند، خداوند آن‌ها را در کام زمین فرو می‌برد.»4
ج) خروج یمانی:
وی که گویا مردی از یمن است، هم‌زمان با خروج سفیانی از شام قیام می‌کند و مردم را به حق و راستی و عدالت دعوت می‌کند. از امام باقر (ع) روایت شده: «خروج سفیانی و یمانی و خراسانی در یک سال است ... و در مسان پرچم‌ها، هدایت کننده‌تر از پرچم یمانی نیست.»5
همچنین در جایی دیگر می‌فرمایند: «... در میان بیرق‌هایی که قبل از قیام مهدی(ع) بلند می‌شود، پرچمی هدایت کننده‌تر از پرچم یمانی وجود ندارد. آن پرچم هدایت است، چون به سوی صاحب شما (امام مهدی (ع)) دعوت می‌کند.»6
سلام
تو بحث شرایط ظهور بودیم:
ج) یاران
یکی دیگه از شرایطی که باید برای ظهور فراهم بشه وجود یاران است. اما چه یارانی؟ یاران و فدائیان جان بر کفی که با برنامه و اهداف قیام آشنا باشند و به اونها اعتقاد داشته باشند، و برای به فعلیت رسوندن اونها آماده هر نوع تلاش و جان‌فشانی باشند. هرچند برنامه و رهبر آماده باشه اما اگه یاران آماده نباشند نباید منتظر ظهور باشیم. اتفاقا دیروز توی یک از کلاسها (شرح دعای عهد)، استادمون می گفتند: تا یاران آماده نشند و امام زمان رو نصرت نکنند، حتی اگه امام ظهور کنند و همه چیز بخواد به صورت طبیعی پیش بره، شکست میخوره.
حتی صلح امام حسن (ع) هم به خاطر جدایی یاوران از ایشان بود، که ناخواسته بر ایشان تحمیل شد.
بیایید فکر کنیم واقعا چرا غیبت به وجود اومد؟ اگه مردم دست از
یاری اهل‌بیت (ع) بر نمی‌داشتند و اونها را تنها نمی‌گذاشتند آیا باز هم ما از فیض امام بی‌بهره می‌موندیم؟
در واقع میشه گفت: همونطور که عدم همراهی غیبت‌سازه، همراهی و یاوری، ظهور آفرینه. پس بیایید اونقدر خودمون رو بسازیم تا ظهورآفرین باشیم.
د) آمادگی و پذیرش عمومی
آخرین شرط هم آمادگیه. باید مردم بخواهند و بپذیرند. اگه بهترین برنامه رو بهترین رهبر بیاره، بهترین یاران رو هم داشته باشه، و بخواد تو جامعه پیاده کنه، تا مردم نخواهند و نپذیرند اون برنامه انجام نمیشه. البته دلیلش هم اینه که خداوند، انسانها رو آزاد آفریده و به اونها حق انتخاب داده. حکومت اسلامی پیامبر (ص) هم اگه تو مدینه ایجاد شد، برا این بود که مردم یثرب اون رو خواستند و مدتها انتظار مقدم مبارک پیامبر (ص) رو کشیدند.
اگه ما هم واقعا دولت مهدوی رو میخوایم باید ایشون رو بر دیگران ترجیح بدیم. و با تمام وجود برای استقرار حکومتشون تلاش کنیم. «اگر شیعیان ما که خداوند توفیق طاعتشان دهد در راه ایفای پیمانی که بر عهده دارند همدل شوند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد.»1
برام جالب بود اینو که خوندم که وقتی بشیر به امام باقر (ع) عرض کرد: «آنان می‌گویند که مهدی اگر قیام کند کارها، به خودی خود برای او برقرار می‌شود» امام در پاسخ فرمودند: « هرگز چنین نیست. سوگند به آن که جانم به دست اوست اگر کارها به خودی خود برای کسی برقرار و رو به راه می‌شد مسلّماً برای رسول خدا (ص) چنین می‌شد.»2
از این چهار شرط،دو شرط برنامه و رهبر که فراهمه. اما وجود یاران و آمادگی عمومی، وابسته به تلاش و حرکت مردم و شیعیانه. که ما هم جزء شیعیانیم. پس ما هم باید تلاش و حرکت داشته باشیم.
بیایید دعا کنیم:
الهم اجعلنی من انصاره و اعوانه والذابین عنه و المسارعین الیه فی قضاء حوائجه، والممتثلین لاوامره، والمحامین عنه، والسابقین الی ارادته، و المستشهدین بین یدیه.