بسم الله الرحمن الرحیم

 سلام

  کلی از عمرم گذشته. تو این مدت خیلی چیزا دیدم. سرد و گرما چشیدم.

  یادمه تو کودکیم وقتی با بچه ها دعوا می کردیم، کتک که می خوردم بزرگترا می گفتن: گریه نکن، یکی پیدا میشه و تلافی می کنه.

 یادم میاد اللهم کن لولیک الحجة ابن الحسن اولین دعایی بود که مادرم یادم داد.

می گفتن اسمش دعای فرجه.

 و ما بچه بودیم و نمیدونستیم دعای فرج یعنی چی؟

 بزرگتر که شدم با جمعه صبح ها و دعای ندبه خو گرفتم. این الطالب بدم المقتول بکربلا خیلی نظرم رو جلب می کرد. احساس می کردم یه منتقم داره میاد.

شاید من هم منتظر یه منتقم بودم. به یاد کودکیهام افتادم که همیشه منتظر بودم یکی بیاد و برای یکبار هم که شده حق رو به من بده.           

 بازم بزرگتر شدم. رفتم تو دل جامعه، میون مردم، یکی از نداری می نالید. یکی بچه یتیم داشت. یکی دیگه رشوه می گرفت و اون یکی هم نا حق می گفت. یکی....

 و همه می گفتن فقط باید او بیاد.

 به او فکر کردم. دیدم همونه که من هم منتظرش بودم. اما نه مثل بقیه.

حالا دیگه منم همه اینها رو می بینم و دلم می گیره. غروبای جمعه که میشه بازم دلم می گیره. حالا دیگه دلگیری غروبای جمعه برام لذت بخش ترین احساسه!

ولی من نمی خوام منتظر کسی باشم که بیاد و فقط  ...

دوست دارم منتظر تالی کتاب الله و ترجمانه باشم.

شما منتظر کی هستین؟.....

تصمیم گرفتم از حالا تا تولد آقا تو وبلاگم به سوالاتی درباره ایشون جواب بدم.

سوال شما چیه؟

........